Jimmy Greene (45) kun je allang geen jazztalent meer noemen, hij is al geruime tijd doorgedrongen tot de status van jazz ster. Zijn vorige twee albums “Beautiful Life”uit 2014 en “Flowers, Beautiful Life vol.2 stonden in het teken van de brutale moord op zijn 6-jarige dochter op 4/12/2012 op het schoolplein van de Sandy Hook Elementary School. Op dit nieuwe album probeert hij een tegenwicht te bieden tegen de sociale en politieke verdeeldheid tijdens de jaren voor en na de presidents¬verkiezingen in 2016. Greene is een religieus mens en als zodanig kan men ook de titel van dit album opvatten “While looking up”. Het is ook een terugblik op zijn doorbraak album “Mission Statement” uit 2009, een aantal muzikanten die aanwezig waren op dat album zijn ook hier van de partij zoals gitarist Lage Lund, bassist Reuben Rogers en vibrafonist Stefan Harris, verder bestaat de bezetting uit drummer Kendrick Scott en pianist Aaron Goldberg met wie Greene ook veel heeft gewerkt. Het is dus een ware vriendenclub die hier te horen is en dat heeft mede bijgedragen aan de sfeer en de kwaliteit van deze opnamen. Op drie na zijn alle nummers geschreven door Jimmy Greene, hij is te horen op tenorsax, sopraansax, fluit, klarinet en basklarinet. De covers zijn “So in love” van Cole Porter, “I wanna dance with somebody ( who loves me)” van Merrill en Ruhicam, maar vooral bekend geworden door Whitney Houston en “Good Morning Heartbreak” van Higginbotham, Drake & Fisher en bekend uit het repertoire van Billie Holliday.

Het album opent met de klassieker “So in love” dat een melancholieke sfeer ademt door het gevoelvolle spel van Greene op sopraansax en de welluidende klanken van Lund’s gitaar. “No words” laat Goldberg horen op de Fender Rhodes die samen met de gitaar zorgen voor een ritmisch intro waarna Greene fors invalt met zijn tenor. Ook “Always There” heeft een apart intro met een steeds herhaald gitaarpatroon, een bijzonder effect geeft de marimba die Stefan Harris hier bespeelt. Het geeft de muziek een Zuid Amerikaans tintje. “April 4th” heeft een aparte atmosfeer, gedragen, spiritueel maat niet somber, ik weet niet of de datum van doen heeft met zijn overleden dochter, maar ik vermoed van wel. Greene opent hier op fluit en later zijn er overdubs van klarinet en basklarinet waar na hij vervolgt op de sopraansax, een fraai geconstrueerde compositie.

In “Good Morning Heartache” hoor je als het ware Billie Holliday zingen, de sound van Greene’s tenor heeft hier de breedte van Ben Webster en de elegantie van Dexter Gordon, prachtig. In “Overreaction” gaat Greene er op een hele andere manier tegenaan, hier zijn we helemaal beland in de jazz van nu met gevarieerde uithalen op de tenor, Greene laat hem grommen en knarsen en Goldberg excelleert op de piano. De hit van Whitney Houston “I wanna dance with somebody ( who loves me)” is een uiterst romantische ballad hier met prachtig spel van Greene , langzaam pruttelend met een fluisterende aanzet tot blazen als Ome Ben en verder breed uitwaaierend als Booker Ervin, maar vooral als Jimmy Greene. De finale met “Simple Prayer” is minder gedragen dan de titel doet vermoeden, het spel van Greene straalt empathie uit, ook het twinkelende pianospel van Goldberg straalt dat uit, er is nog hoop als het ware, een boodschap die we best kunnen gebruiken in de corona tijd. Alweer een prima album van Jimmy Greene, ik hoop hem ooit eens live mee te maken.

Jan van Leersum.